.svg)
انقلاب میکروسکوپی؛ نخستین رباتی که میاندیشد و عمل میکند
دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا و میشیگان موفق به ساخت رباتی میکروسکوپی شدهاند که میتواند حس کند، فکر کند و عمل کند. این پیشرفت میتواند آینده پزشکی و فناوری را متحول کرده و راه را برای رباتهای درونبدنی هموار سازد
به گزارش پارسینه به نقل از futurism، ما هنوز فاصله زیادی با تحقق نانوماشینهایی داریم که در رسانههایی مانند The Diamond AgeوMetal Gear Solid به تصویر کشیده شدهاند، اما دانشمندان بهتازگی گامی مهم به سوی چیزی نزدیک به آن برداشتهاند.
تیمی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه میشیگان اعلام کردهاند که رباتی زیر یک میلیمتر ساختهاند که مجهز به رایانه، موتور و حسگر است؛ به گزارش واشنگتنپست، این ربات به اندازه یک میلیاردیم متر کوچک نیست، اما چون از یک دانه نمک هم کوچکتر است، بهطرز خارقالعادهای ریز محسوب میشود: یک میکروربات.
این کار که در مطالعهای جدید در نشریه *Science Robotics* شرح داده شده، میتواند بستری برای ساخت رباتهای میکروسکوپی باشد که روزی درون بدن انسان به کار گرفته شوند تا معجزات پزشکی انجام دهند؛ مانند ترمیم بافتها یا رساندن درمان به نقاطی که جراحان به سختی به آن دسترسی دارند.
مارک میسکین، دانشیار مهندسی برق و سیستمها در دانشگاه پنسیلوانیا و یکی از نویسندگان مقاله، به واشنگتنپست گفت: «این نخستین ربات کوچکی است که میتواند حس کند، فکر کند و عمل کند.»
در حال حاضر این دستگاه هنوز بسیار آزمایشی است و برای استفاده در بدن انسان مناسب نیست — اما دیوید بلاوو، همنویسنده مقاله از دانشگاه میشیگان، به روزنامه گفت: «اگر در ۱۰ سال آینده شاهد کاربرد واقعی این نوع ربات باشیم، من شگفتزده نخواهم شد.»
ساخت رباتی میکروسکوپی که بتواند حرکت کند، محیط اطرافش را حس کند و بهطور مستقل تصمیم بگیرد، دههها دانشمندان را به چالش کشیده است. به گفته تیم، رباتیکدانها معمولاً برای کار در مقیاسهای کوچک به کنترل خارجی این رباتها متکی بودهاند، اما این کار توان پردازش اطلاعات را قربانی میکند. همین امر مانع واکنش رباتها به محیط میشود و آنها را به تعداد محدودی رفتار از پیش برنامهریزیشده محدود میکند — و در نتیجه، کاربرد واقعی آنها محدود میماند.
میسکین به واشنگتنپست گفت: داشتن رباتی در مقیاس میکرون (یک میلیونیم متر) به ما دسترسی به کوچکترین واحدهای زیستشناسی میدهد. او افزود: «هر موجود زنده اساساً ترکیبی عظیم از رباتهای ۱۰۰ میکرونی است، و اگر به آن فکر کنید، بسیار عمیق است که طبیعت همین اندازه را برای سازماندهی زندگی انتخاب کرده است.»
از نظر ظاهری، ربات پژوهشگران شبیه یک میکروچیپ است و از همان مواد ساخته شده، از جمله سیلیکون، پلاتین و تیتانیوم. به گفته میسکین، این ربات در لایهای شیشهمانند مهر و موم شده تا از مایعات محافظت شود.
این ربات از سلولهای خورشیدی برای تبدیل انرژی استفاده میکند که رایانه داخلی و سامانه پیشران آن را تغذیه میکند. پیشران با استفاده از جفتی الکترود جریان ذرات آب اطراف را ایجاد میکند. به بیان ساده، ربات شنا میکند. رایانه داخلی آن کمتر از یکهزارم سرعت یک لپتاپ مدرن است، اما همین مقدار کافی است تا به تغییرات محیطی مانند دما واکنش نشان دهد.
تیم در مقاله نوشت: «در این مقیاس، اندازه و بودجه انرژی ربات قابل مقایسه با بسیاری از میکروارگانیسمهای تکسلولی است.»
نکته مهم این است که ربات همچنان برای ارتباط با اپراتورهای انسانی طراحی شده است. میسکین به واشنگتنپست گفت: «ما میتوانیم با لپتاپ پیامهایی به آن بفرستیم و بگوییم چه کاری انجام دهد، و آن هم میتواند پیامهایی به ما بفرستد تا بگوید چه دیده و چه کرده است.»
ارسال نظر